Informatie voor kaderleden | Nummer 13, 2010

Inhoud:
• MHP ondertekent ‘Pensioenakkoord’
• Samenvatting van pensioenakkoord StvdA
• De meest gestelde vragen over het pensioenakkoord van de StvdA

MHP ondertekent ‘Pensioenakkoord’

“Dit pensioenakkoord is erg belangrijk om er voor te zorgen dat het internationaal alom geprezen  Nederlandse pensioenstelsel ook in de toekomst kan worden behouden”, aldus   MHP-voorzitter mr. Richard Steenborg in reactie op het op 4 juni jl. in de Stichting van de Arbeid (StvdA) gesloten pensioenakkoord. Hij begrijpt heel goed dat het geen makkelijke boodschap is aan werknemers dat ze gemiddeld  langer moeten doorwerken tot hun pensioen. “Maar de arbeidspensioenen staan onder druk en we moeten nu echt iets doen.”

Op 4 juni hebben werkgeversorganisaties VNO-NCW, MKB-Nederland, LTO-Nederland en de drie vakcentrales FNV, CNV en MHP overeenstemming bereikt over een aantal  fundamentele aanpassingen van ons pensioenstelsel. Alle partijen zien de  noodzaak van dit akkoord omdat ons huidige pensioenstelsel door onder andere de versnelde stijging van de levensverwachting en grote fluctuaties op de   financiële markten niet langer houdbaar is. Aanpassingen zijn dus noodzakelijk.

Ondanks de hogere pensioenleeftijd, ziet Steenborg naast de toekomstbestendigheid wel degelijk ook winstpunten: ”Er  komt meer flexibiliteit in het systeem, waardoor mensen beter kunnen kiezen  wanneer ze daadwerkelijk met pensioen gaan. Verder is er een duidelijk signaal richting de politiek afgegeven: de pensioengelden zijn van (oud-)werknemers en   werkgevers. De politiek moet hiervan dus afblijven en geen regels bedenken, die de pensioenen onbetaalbaar maken.”
  Steenborg sprak op de persconferentie van de StvdA de overheid niet alleen als wetgever aan, maar ook  als werkgever. “Wij gaan er vanuit dat de overheid als werkgever ook dit  akkoord zal naleven. Dat betekent bijvoorbeeld dat in gunstige economische tijden de pensioenpremie voor het ABP niet wordt verlaagd.”

Van meet af aan heeft de MHP zich verzet tegen oproepen om inkomenspolitiek te bedrijven via de aanvullende pensioenen en de AOW. Met het bereikte pensioenakkoord wordt deze drang ook gekeerd.

De aangesloten organisaties bij de MHP zullen zich nog definitief moeten uitspreken over het bereikte  akkoord. Naar verwachting zal het achterbanberaad rond half juli afgerond  worden.

Samenvatting van pensioenakkoord StvdA

1. Voorgestelde wijzigingen in de AOW

Aanpassing AOW-leeftijd

• Er komt een vooraf vastgestelde systematiek  voor de aanpassing van de AOW-leeftijd aan de levensverwachting;

  

• Als referentieperiode wordt het landelijk gemiddelde in de periode 2000-2009 gebruikt;
• De leeftijd wordt periodiek op vooraf  vastgelegde peildata aangepast aan de verandering in de gemiddelde  levensverwachting vanaf 65 jaar;

  

• Een wijziging van de AOW-leeftijd wordt tien jaar van te voren aangekondigd en gebeurt om de vijf jaar.

Concreet  betekent dit dat nu wordt vastgelegd dat in 2020 de AOW-leeftijd naar 66 jaar gaat. In 2015 wordt dan vastgelegd wat in 2025 gaat gebeuren met de  AOW-leeftijd volgens bovenstaande systematiek.

Koppeling AOW
De AOW wordt met ingang van 2011 gekoppeld aan de verdiende lonen in plaats van aan de  contractlonen. Dit betekent dat de AOW sneller wordt verhoogd en daadwerkelijk  welvaartsvast wordt. De budgettaire gevolgen worden opgevangen via een geleidelijke afbouw van de ouderenkortingen.

Flexibilisering
Het wordt mogelijk om de AOW in de tijd naar voren en naar achteren te flexibiliseren  tegen een korting respectievelijk verhoging van 6,5% per jaar. De  AOW-ingangsdatum kan maximaal “terug geflexibiliseerd” worden naar de leeftijd van 65 jaar. Een eerdere ingangsdatum mag wel, maar dan geldt in beginsel de voorwaarde dat de AOW plus het aanvullend pensioen gezamenlijk uitkomen boven  het sociaal minimum.

Kort samengevat de belangrijkste elementen:

 
• Er is geen sprake van inkomensafhankelijke korting bij het naar voren halen van de van de AOW;

  

• Er is maximale flexibiliteit voor het eerder of later laten ingaan van de AOW;
• De AOW wordt voortaan gekoppeld aan  de verdiende lonen in plaats van aan de contractlonen (waardoor flexibiliteit  ook praktisch beter mogelijk is);
• Er is een objectief systeem bedacht  voor het inbouwen van de stijgende levensverwachting in de ‘spilleeftijd’ voor  de AOW. Dit als alternatief voor het politieke handjeklap over de ingangsdatum  en fasering van een hogere AOW-leeftijd. Dit biedt meer zekerheid voor de mensen. Een lange aankondigingstermijn maakt daarvan deel uit.

2. Voorstellen in de aanvullende pensioenen

Het grootste probleem waarmee pensioenfondsen worden geconfronteerd is de stijgende levensverwachting van personen van 65 jaar en ouder. Hierdoor geldt voor hele  generaties (zowel gepensioneerden die met pensioen zijn, als deelnemers die al  een groot gedeelte van hun pensioen hebben opgebouwd), dat er eigenlijk te weinig premie is ingelegd. Dit moet worden opgevangen door (nog te betalen)   premies en / of hogere beleggingsrendementen van pensioenfondsen.
  De  premies zijn in tien jaar tijd met gemiddeld 50% gestegen. Niet ingrijpen zal die stijging doen voortgaan, waardoor het aandeel van de pensioenpremies in de loonkosten steeds groter wordt en de overige arbeidsvoorwaarden steeds meer  onder druk komen te staan. Eigenlijk is het maximum dat we aan premies voor het pensioen betalen bereikt.
  De premie  als sturingselement om financiële schokken op te vangen is in de loop der tijd  steeds geringer geworden en zal nog minder effectief worden door de vergrijzing  van de bevolking. De toekomstige beleggingsopbrengsten (rentestand, aandelenkoersen, (staats)obligaties en rendement op vastgoed) zijn steeds   onzekerder geworden en de schokken lijken steeds groter en frequenter te worden. Hierdoor moeten pensioenfondsen steeds meer buffers gaan aanhouden.
De politieke bemoeienis met de aanvullende pensioenen lijkt de laatste tijd steeds groter. Zo is het fiscale kader voor pensioenen, het zogenaamde Witteveenkader,  sinds de invoering van vpl-akkoord (= vut, prepensioen en levensloop) in 2004  eerder gebruikt als politiek sturingsmodel, dan als faciliterend kader. Ook begint de politiek zich meer te roeren over de omvang en samenstelling van   pensioenfondsbesturen. Er is steeds meer sprake van bemoeienissen, niet in de laatste plaats onder aanvoering van De Nederlandsche Bank (DNB), met het beleggings- en vermogensbeleid van de pensioenfondsen. En de minister van SZW  wenst dat pensioenfondsen met lagere rendementen op beleggingen gaan rekenen.
Gepensioneerden (en deelnemers) zijn indexatie in de loop der jaren gaan beschouwen als een  recht, terwijl het meestal een voorwaardelijke toezegging betreft. Hier ligt  een communicatie-probleem over de pensioentoezeggingen.
  Dit vraagt sociale partners om meer de regie te gaan voeren en te laten zien dat   het hen ernst is om vooral de kosten te beheersen en de solidariteit van jong naar oud niet te veel te laten oplopen door risico’s naar de toekomst door te schuiven.
Daarom is de StvdA tot de volgende afspraken gekomen.

a. Premieneutrale vertaling stijgende levensverwachting

• De samenhang tussen eerste pijler  (AOW) en tweede pijler wordt, voor zover mogelijk, gehandhaafd. Dat wil zeggen  dat ook in de tweede pijler de stijgende levensverwachting wordt ingebouwd op een vergelijkbare wijze als in de AOW. In 2011 wordt de pensioenrekenleeftijd   (dit is een richtleeftijd waarmee pensioenfondsen kunnen rekenen voor het financieel en premiebeleid; de daadwerkelijke uittredingsleeftijd is aan de deelnemer zelf) aangepast aan de aangekondigde verhoging van de AOW-leeftijd  (in 2020 naar 66 jaar). En vervolgens gebeurt dit elke vijf jaar op grond van geautoriseerde gegevens over de ontwikkeling van de levensverwachting. Concreet  betekent dit dat de pensioenrekenleeftijd per 1 januari 2011 voor nieuw op te bouwen rechten naar 66 jaar gaat.

 
• Het incorporeren van de stijgende  levensverwachting vindt voor elk fonds premieneutraal plaats. Omdat bij een hogere pensioenrekenleeftijd langer pensioenpremie wordt ingelegd en de reeds   ingelegde premies langer renderen, staat één jaar langer leven niet gelijk aan één jaar langer doorwerken. In werkelijkheid is deze verhouding dat één jaar  langer leven ongeveer neerkomt op zes à  acht maanden langer doorwerken. Dit zal  overigens van fonds tot fonds verschillen, afhankelijk van de bestandssamenstelling. Daarover is afgesproken dat deze ruimte binnen het pensioenfonds blijft,  waarbij decentraal bepaald kan worden op welke wijze dit weer ten goede komt   aan de deelnemers: het versterken van de indexatiekwaliteit, het verbeteren van de schokbestendigheid (en daarmee een vergroting van de zekerheid van de pensioentoezegging) of voor het verhogen van het opbouwpercentage.

• Een aantal fondsen heeft reeds de  stijgende levensverwachting (deels) verrekend in de premie van 2010. De  verhoging van de pensioenrekenleeftijd naar 66 jaar zal bij die fondsen leiden tot premievrijval. Dit is onder andere het geval bij het Algemeen Burgerlijk   Pensioenfonds (ABP), deels bij Pensioenfonds Zorg & Welzijn (PFZW) en ook bij een aantal ondernemings-pensioenfondsen. Afgesproken is dat deze premievrijval binnen het pensioenfonds blijft, waarbij decentraal bepaald kan worden op welke wijze dit weer ten goede komt aan de deelnemers.

• Bij elke volgende verhoging van de  pensioenrekenleeftijd zal ook voor de vanaf 1 januari 2011 (ingangsdatum van  dit nieuwe systeem) opgebouwde rechten de pensioenrekenleeftijd in dezelfde mate worden verhoogd. De pensioenopbouw wordt dus vanaf 1 januari 2011   voorwaardelijk voor de levensverwachting.

b. Flexibiliteit
  De StvdA  roept op om de flexibiliteit binnen de pensioenregelingen verder te vergroten. Ten aanzien van de daadwerkelijke uittredingsleeftijd (dit in tegenstelling tot   de landelijk vastgestelde rekenleeftijd) betekent dit niet alleen flexibiliteit ten aanzien van het eerder uittreden, maar ook wat betreft het later laten ingaan van het pensioen (met daarbij de mogelijkheid om langer premie in te  leggen en pensioen op te bouwen). Ook deeltijd pensioen zou tot de  mogelijkheden moeten behoren. De voorlichting hierover zal in ieder geval   worden geïntensiveerd.

c. Risico’s op financiële markten
  Als  onderdeel van de premiestabilisatie is afgesproken dat de risico’s op de  financiële markten niet alleen op de werknemers afgewenteld zullen worden. Er  is afgesproken dat in beginsel deze risico’s weliswaar binnen de premiestabilisatie worden gebracht, maar dat cao-partijen altijd de ruimte  hebben om binnen het totale arbeidsvoorwaardenpakket herschikkingen aan te brengen ten gunste van het pensioen. Dat betreft overigens ook het niveau van de regeling en dus de premie. Het akkoord  betekent daarom beslist geen premieplafond. Ook betekent dit dat onttrekkingen van gelden (donering aan werkgevers) uit een  ondernemingspensioenfonds of zogenaamde premieholidays niet meer aan de orde   zijn.

d. Aanwending vrijvallende premies
  Over de  aanwending van de vrijval van tijdelijke inhaalpremies en tijdelijke premies prepensioen (lees: vpl-rechten) in de komende jaren, doet de StvdA geen   centrale aanbeveling. Dit is aan decentrale partijen om de besteding hiervan in het arbeidsvoorwaardenoverleg te bepalen.

e. Rol van politiek als wetgever
De StvdA roept de politiek op zich zoveel mogelijk te onthouden van kostenverhogende  maatregelen (en wil hierover ook afspraken met de politiek maken). Sociale  partners zijn overeengekomen dat, indien onverhoopt toch kostenverhoging op dit punt optreedt, zij opnieuw met elkaar zullen overleggen hoe met deze   kostenverhogingen moet worden omgegaan. Ze vallen dus uitdrukkelijk buiten de afgesproken premiestabilisatie.
De StvdA wil verder dat het fiscaal kader voor de aanvullende pensioenen weer faciliterend wordt voor de afspraken die sociale partners in pensioencontracten neerleggen. Het fiscaal  pensioenkader moet niet langer bepalend zijn voor de vraag hoe  pensioencontracten worden vormgegeven. De MHP realiseert zich dat het geen positieve boodschap is dat de gemiddelde pensioendatum op een later moment komt te liggen. Toch acht   de MHP dit van groot belang om ons pensioenstelsel toekomstbestendig te maken. Daarbij passen ook meer individuele keuzemogelijkheden om met het totale pensioen (AOW en aanvullend pensioen) in de tijd te schuiven (eerder of later in laten gaan, deeltijdpensioen etc.). Het laatste wordt met dit akkoord  bereikt.

Dat de rekenleeftijd feitelijk in de tweede pijler al eerder ingaat dan in de eerste pijler is  vooral nodig omdat pensioenfondsen per 1 januari 2011 moeten acteren op de   stijgende levensverwachting en anderzijds om te voorkomen dat tussen nu en 2020 (verhoging AOW-leeftijd) een lappendeken ontstaat van verschillende pensioenrekenleeftijden. Maar als gezegd, doordat zowel de eerste pijler als de  tweede pijler flexibeler worden, is dit echt alleen een leeftijd om mee te  rekenen, terwijl de daadwerkelijke keuze om met pensioen te gaan aan de deelnemer zelf is. Daarbij wordt een werknemer ook meer mogelijkheden gegeven  om een eventueel pensioengat te dichten.

3. Overige  aandachtspunten

Communicatie en nieuw pensioencontract
  De StvdA hecht er aan dat de communicatie over de pensioencontracten en toezeggingen duidelijk wordt gecommuniceerd met de deelnemers. Om de risico’s meer transparant te maken voor de deelnemers wil de StvdA dit najaar verder werken aan een nieuw pensioencontract. Daarbij kan gedacht worden aan twee varianten, te weten het  zogenaamde ‘combicontract’ (een schil  met een lagere opbouw met een grote mate van zekerheid en een   resultaatafhankelijke schil) en het zogenaamde ‘reële contract’ (volkomen flexibel contract met een reële, dat wil zeggen prijsbestendige pensioenambitie).
Opgebouwde rechten
  ‘Eens gegeven blijft gegeven’  is belangrijk voor het stelsel. Zowel werkgevers als werknemers zouden niet willen tornen aan de rechten die zijn opgebouwd tot 1 januari 2011. De  vraag is of dit haalbaar zal zijn, omdat deze rechten (vanwege het risico van langer leven en van de financiële markten) onvoldoende zijn gefinancierd. Door een  andere leeftijdsopbouw binnen de pensioenfondsen (relatief meer ouderen) is dit  niet of nauwelijks nog op te vangen met een hogere premie. Het is dus de vraag of deze rechten geheel buiten schot kunnen blijven. De StvdA zal zich hierover in het najaar bij de discussie over de aard van het contract nader beraden.

Flankerend arbeidsmarktbeleid
  De MHP heeft steeds bepleit dat een hogere pensioenleeftijd ingangsdatum van pensioenen alleen gepaard kan gaan met een flankerend arbeidsmarktbeleid voor vooral oudere  werknemers, c.q. levensfasebewust arbeidsmarktbeleid. Een gelijktijdig  presenteren van een in detail uitgewerkt beleid is op dit moment echter   praktisch niet haalbaar. Daarom wordt nu expliciet aangegeven dat de StvdA in het najaar zal komen met een uitgewerkt plan om de arbeidsmarktpositie voor oudere werknemers te verbeteren. Daarbij kan gedacht worden aan  rechtspositionele en sociale zekerheidsaspecten, leeftijdsbewust personeelsbeleid, werving en selectie, employability et cetera.

Samenstelling pensioenfondsbesturen
  De StvdA gaat ook kort in op de governance van de pensioenfondsen. De wens om meer diversiteit in de pensioenfondsbesturen is een maatschappelijke wens, waar de StvdA wel oog voor heeft. Eerste vereiste is echter dat een pensioenfondsbestuurder deskundig is.  Dat staat voor de StvdA voorop.

De MHP vindt het van groot belang dat het Nederlandse pensioenstelsel, dat op zich nog steeds tot één van   de beste ter wereld behoort, ook in de toekomst solide blijft. Niets doen is vanwege het langer leven, de toename van onzekerheid op de financiële markten en de toenemende politieke bemoeienis, geen optie. Met dit pensioenakkoord wordt de basis gelegd om ook voor toekomstige generaties een goed pensioen te  waarborgen.

De meest gestelde vragen over het pensioenakkoord van de StvdA

1. Wanneer  gaat de AOW-leeftijd omhoog ?
2. Blijft  de hoogte van de AOW-uitkering hetzelfde ?
3. Kan de  AOW-leeftijd ook eerder of later ingaan ?
4. Komt  er een zware beroepenregeling ?
5. Waarom   heeft de MHP ingestemd met de verhoging van de AOW-leeftijd ?
6. Merken mensen die al met pensioen zijn iets van de wijzigingen in de AOW ?
7. Waarom worden de arbeidspensioenen (= aanvullende pensioenen) ook aangepast aan de stijgende levensverwachting ?
8. Is de  rekenleeftijd hetzelfde als de pensioenleeftijd ?
9. Is de  economische crisis de reden om de aanvullende pensioenen aan de   levensverwachting aan te passen ?
10. Gebeurt er iets met het pensioen dat tot nog toe is opgebouwd ?
11. Gebeurt  er iets met het (pre)pensioen dat al is ingegaan ?
12. Wat  wordt van de overheid gevraagd ?
13. Kunnen mensen ook daadwerkelijk doorwerken  als de gemiddelde pensioenleeftijd omhoog gaat ?
14. Enkele voorbeelden

1. Wanneer gaat de AOW-leeftijd omhoog ?
  Als het aan sociale partners ligt, wordt de eerste stap voor een leeftijdsverhoging (naar 66 jaar)  voor de AOW pas op 1 januari 2020 gezet. Sommige politieke partijen willen dit  al eerder in 2015. Maar de sociale partners vinden het van belang dat dit  ruimschoots van te voren bekend wordt gemaakt. De leeftijdsverhoging in 2020 wordt dus 10 jaar van te voren aangekondigd. Vervolgens zal elke vijf jaar   worden bekeken hoe de resterende levensverwachting van 65-plussers zich ontwikkelt. Dus in 2015 zal bekend worden gemaakt wat de AOW-leeftijd in 2025  zal worden. Het is dus nog niet zeker of de leeftijd in 2025 ook daadwerkelijk  naar 67 jaar zal gaan.

2. Blijft de hoogte van de AOW-uitkering hetzelfde ?
  Nee. Jaarlijks wordt de AOW aangepast aan de contractlonen. Sociale partners willen dat vanaf 1 januari  2011 de AOW wordt gekoppeld aan de werkelijk verdiende loonontwikkeling, dat wil zeggen dat niet alleen gekeken wordt naar de contractlonen, maar ook naar   de incidentele loonsverhoging (zoals periodieken en éénmalige uitkeringen). Daardoor komt de AOW op een iets hoger niveau te liggen in de toekomst. De AOW wordt hierdoor daadwerkelijk welvaartsvast. Wel zal de AOW vanaf 2020 later  ingaan.

3. Kan de AOW-leeftijd ook eerder of later ingaan ?
  Ja, iedereen kan er voor kiezen om de AOW-uitkering eerder of later in te laten gaan. Als de AOW eerder  wordt uitgekeerd, wordt het uitkeringsniveau wel gekort met 6,5% voor elk jaar dat men eerder AOW wil ontvangen. Later in laten gaan kan ook, dan wordt de   AOW-uitkering juist 6,5% hoger voor elk jaar dat men de AOW-uitkering later wil ontvangen. Dit is dus een vrije keuze voor het individu. Vroeger laten ingaan dan 65 jaar mag ook, maar dan is wel de voorwaarde dat het AOW-pensioen en het  arbeidspensioen samen niet onder het sociale minimum uitkomt. Het kortings- of  ophogingspercentage is niet afhankelijk van andere inkomsten, zoals het aanvullend pensioen. De AOW blijft dus een voor iedereen gelijk basispensioen.

4. Komt er een zware beroepenregeling ?
  Nee, volgens sociale partners is er niet objectief vast te stellen wat een zwaar beroep is en wel.  Doordat de AOW-uitkering gekoppeld wordt aan de werkelijk verdiende lonen en op  een iets hoger niveau komt te liggen, blijven mensen in beginsel in staat om  eerder dan de vigerende AOW-leeftijd te stoppen met werken. Daarmee zien sociale partners af van een zware beroepenregeling.

5. Waarom heeft de MHP ingestemd met de verhoging van de AOW-leeftijd ?
Omdat mensen steeds langer leven wordt de gemiddeld totale uitkering per individu steeds hoger, omdat men  gemiddeld langer een AOW-uitkering heeft. In 1956 bij de invoering van de AOW  leefde een 65-plusser gemiddeld nog 15 jaar, nu is dat al meer dan 20 jaar. Dit is de voornaamste reden dat vrijwel alle politieke partijen (behalve de SP en   de PVV) – mede ingegeven door de problemen van de overheidsfinanciën – de  AOW-leeftijd naar 67 jaar willen ophogen. De wijze waarop dit wordt voorgesteld  is echter vrij willekeurig. De sociale partners hebben hier een vaste methode voor bedacht, zodat verdere leeftijdsverhogingen niet plaats gaan vinden aan de hand van de politieke waan van de dag.

6. Merken mensen die al met pensioen zijn iets van de wijzigingen in de AOW ?
  Nee, degenen die al AOW genieten, blijven hun AOW-uitkering gewoon behouden. Ook de hoogte van de  AOW-uitkering blijft ongeveer gelijk. Doordat de extra AOW-tegemoetkoming bovenop de AOW-uitkering langzaam wordt afgebouwd, maar de jaarlijkse   indexering van de AOW vanaf
1 januari 2011 iets hoger komt te liggen, zal het niveau ongeveer gelijk  blijven voor de huidige AOW-gerechtigden.

7. Waarom worden de arbeidspensioenen (=aanvullende pensioenen) ook aangepast aan de stijgende levensverwachting ?
  De pensioenfondsen hebben in de toekomst een groot probleem. De gemiddelde resterende levensverwachting  van 65-plussers blijkt nu hoger te zijn dan we eerder voor deze mensen hadden voorspeld en waarmee de pensioenfondsen bij de premievaststelling destijds rekening hielden. In feite betekent dit al dat onvoldoende gespaard is via de  premie voor de huidig gepensioneerden en voor die werknemers die al langere tijd pensioen aan het opbouwen zijn. Het toegezegde pensioen is dus eigenlijk  onvoldoende gedekt, omdat er achteraf gezien, te weinig premie is ingelegd. Dit is geen bewust beleid geweest en is de huidige gepensioneerden niet aan te   rekenen. De voorspellingen over de toekomstige levensverwachting blijken achteraf gezien, te laag te zijn geweest.

De rekening hiervan is dus doorgeschoven naar alle werknemers die nu nog premie betalen. Bovendien zullen  deze werknemers langer leven vanaf 65 jaar, waardoor de premie steeds hoger is  geworden (in de afgelopen tien jaar met 50% gestegen). Deze stijging zet zich voorlopig door als we niets doen. Om deze effecten in de toekomst te voorkomen   is er nu voor gekozen om de stijgende levensverwachting vanaf 1 januari 2011 te neutraliseren voor de premie. Dat wil zeggen dat de premie niet verder stijgt, maar de gemiddelde rekenleeftijd waarmee iemand met pensioen kan gaan, wordt  verhoogd volgens de verdere stijging van de levensverwachting. Daarmee kunnen we voorkomen dat de hoogte van de pensioenuitkering lager wordt.

8. Is de rekenleeftijd hetzelfde als de  pensioenleeftijd ?
   Nee. De rekenleeftijd is een fictieve leeftijd die pensioenfondsen hanteren om het premie- en financiële  beleid te bepalen. Ten eerste kan de gemiddelde levensverwachting voor de  populatie van het ene pensioenfonds verschillen van die van een ander fonds. Als de gemiddelde levensverwachting met één jaar stijgt (en daarmee ook de rekenleeftijd), wil dat nog niet zeggen dat men ook daadwerkelijk een jaar  langer moet doorwerken. Men betaalt dan ook langer premie en de eerder  ingelegde premies renderen langer. Dit betekent ongeveer dat voor één jaar   langere leven er 6 tot 8 maanden langer premie betaald moet worden (dat wil zeggen langer doorwerken) om levenlang een gelijk pensioen te kunnen bereiken. Maar zoals gezegd, kan dit van pensioenfonds tot pensioenfonds verschillen.
Bovendien kan een individu er altijd voor kiezen eerder, later of in deeltijd met pensioen te gaan. Als iemand eerder met pensioen gaat, wordt het aanvullend pensioen wel lager (dit  wordt per pensioenfonds neutraal berekend, en komt gemiddeld ongeveer neer op een  korting van 8% per jaar dat men eerder stopt). Het omgekeerde geldt ook, hoe langer men doorwerkt, des te hoger zal het pensioen komen te liggen.

9. Is de economische crisis de reden om de aanvullende pensioenen aan de levensverwachting aan te passen ?
  Nee, in principe staat de aanpassing van de aanvullende pensioenen los van de economische crisis. Zoals  hierboven gesteld, is de aanpassing noodzakelijk, omdat we willen voorkomen dat de premies steeds verder moeten stijgen. Mensen worden steeds ouder en zullen   dus ook steeds langer met pensioen zijn. Bovendien werd in het verleden een lagere levensverwachting voorspeld, zodat een deel van het pensioen van de huidig gepensioneerden onvoldoende is gefinancierd. Dit probleem was tot op  heden op te lossen, omdat de rendementen van de pensioenbeleggingen relatief  hoog waren. Maar omdat door de economische crisis die beleggingsopbrengsten aanzienlijk zijn gedaald, is het probleem nu manifest geworden. Overigens is  het een misverstand dat pensioenfondsen alleen financiële problemen hebben, omdat de aandelenkoersen fors zijn gedaald. Ook de rente op vastrentende   beleggingen (zoals obligaties) en de waarde van vastgoed zijn gedaald. Pensioenfondsen beleggen vooral in deze drie vormen van beleggingen en spreiden  op die manier hun risico. Het komt zelden voor dat in een periode zowel de  rente als de waarde van aandelen en vastgoed tegelijkertijd dalen. In de   afgelopen periode is dat wel gebeurd en daarom hebben alle financiële  instellingen de waarde van hun beleggingen onderuit zien gaan.

10. Gebeurt er iets met het pensioen dat tot nog toe is opgebouwd ?
  De tot nog toe opgebouwde pensioenen, die nog niet zijn ingegaan, zijn in beginsel ook onvoldoende  gefinancierd. Hierover zijn nog geen afspraken gemaakt. Hierover zal in het   najaar verder worden gesproken. In ieder geval is duidelijk dat de ongefinancierde rekening van opgebouwde rechten voor het ene pensioenfonds een groter probleem is dan voor het andere pensioenfonds. Als het probleem zeer  groot is voor een bepaald pensioenfonds, zal er niet aan ontkomen kunnen worden ook te kijken naar de opgebouwde rechten, omdat pensioenfondsen in het uiterste  geval gedwongen worden om pensioenen te versoberen (‘afstempelen’) en de   indexering van pensioenen voorlopig op nul moeten zetten. De toezichthouder (DNB) eist dit bij grote financiële problemen. Gelukkig heeft het zover nog niet hoeven te komen en gaat de MHP ervan uit dat de opgebouwde rechten in vrijwel de meeste gevallen worden gespaard. De MHP staat in ieder geval voor dat een eventuele rekening zo eerlijk mogelijk wordt verdeeld over alle deelnemers  en generaties.

11. Gebeurt er iets met het (pre)pensioen dat al is  ingegaan ?
  In beginsel verandert er niets voor de ingegane pensioenen en het prepensioen. In ieder geval is  duidelijk, dat als we niets doen, de kans groot is dat er bij veel   pensioenfondsen in de komende jaren niet (volledig) geïndexeerd zal kunnen worden. Daarmee zal de aanpassing van het pensioen dus achterblijven bij de  inflatie en daalt de reële waarde van het pensioen. Of de nu voorgestelde  maatregelen toereikend zijn om weer volledige indexatie mogelijk te maken is  ook afhankelijk van andere factoren, zoals de rendementsontwikkeling van de pensioenfondsen en van de vraag of de overheid als wetgever niet te veel   aanvullende eisen stelt, waardoor pensioenfondsen extra financiële buffers  moeten aanhouden.

12. Wat wordt van de overheid gevraagd ?
  De sociale partners vragen van de overheid om de afspraken die sociale partners hebben gemaakt te  respecteren en over te nemen. Dat geldt voor een volgend kabinet vooral als het  gaat om de AOW-afspraken. Wat betreft de aanvullende pensioenen verwachten  sociale partners van de politiek dat ze niet met allerlei aanvullende eisen komen, waardoor pensioenfondsen bijvoorbeeld extra reserves moeten gaan   aanhouden, waardoor het opbouwen van een pensioen nog duurder wordt. Mocht dit wel het geval zijn, dan zullen sociale partners gezamenlijk aan de bel trekken bij de politiek. Werkgevers en werknemers willen namelijk zelf de regie hebben  over de aanvullende pensioenen en niet door allerlei overheidsmaatregelen  beperkt worden.
   Bovendien is de overheid naast wetgever ook werkgever. Sociale partners gaan ervan uit dat de overheid als werkgever zich ook houdt aan dit akkoord. Bijvoorbeeld door geen gelden uit het ABP te onttrekken (bijvoorbeeld door de premie tijdelijk te verlagen) als  de beleggingsrendementen in een periode hoger uitvallen dan verwacht. Deze ‘overschotten’ zijn juist nodig om in minder gunstige omstandigheden er voor te zorgen dat de pensioenen niet gekort hoeven te worden en indexatie mogelijk te houden.

13. Kunnen mensen ook daadwerkelijk doorwerken als de  gemiddelde pensioenleeftijd omhoog gaat ?
  De laatste jaren zien we steeds meer 55-plussers en 60-plussers doorwerken. Toch is de  arbeidsparticipatie onder oudere werknemers relatief laag. In de praktijk  kunnen bijvoorbeeld oudere werklozen moeilijk aan een baan komen, omdat  werkgevers vooral jongere werknemers verkiezen boven oudere werknemers. Sociale partners in de StvdA hebben zich daarom voorgenomen om nu echt werk te gaan   maken om oudere werknemers ook daadwerkelijk in staat te stellen langer door te werken. Hiervoor zal de StvdA ook de komende maanden een breed pakket van maatregelen gaan uitwerken. De MHP heeft de voorwaarde gesteld aan  werkgeversvertegenwoordigers hier serieus mee om te gaan en dat we dit niet  moeten doen door allerlei maatregelen te nemen die ten koste gaan van de oudere werknemers. In het laatste geval komt het voorliggende pensioenakkoord in een   heel ander daglicht te staan.

14. Enkele voorbeelden
  De exacte uitkomst van het uiteindelijk pensioen dat een werknemer zal kunnen ontvangen in de toekomst is  van veel factoren afhankelijk en is daarom moeilijk in algemene zin aan te geven. Dit zal van individu tot individu en van pensioenregeling tot   pensioenregeling verschillen. Het ene pensioenfonds heeft momenteel al (een gedeelte) van de sterker gestegen levensverwachting ingebouwd in de premie, het andere pensioenfonds nog niet. Ook kunnen decentrale partijen bijvoorbeeld op  verschillende manieren een premievrijval (dat wil zeggen een periode dat de  premie meer dan lastendekkend is) op verschillende manieren aanwenden: aanvullen van buffers om meer zekerheid te geven aan de pensioenambities of om  de indexatiekwaliteit te verbeteren of bijvoorbeeld streven naar een hogere pensioenopbouw. Belangrijk is ook dat de gemiddelde levensverwachting per  pensioenfonds sterk uiteen kan lopen, afhankelijk van de samenstelling van het  deelnemersbestand. Niet onbelangrijk is ook de rendementsontwikkeling van een fonds. Uiteraard is verder van belang hoe lang een deelnemer pensioen heeft  opgebouwd en of deze in het verleden zogenaamde pensioengaten heeft opgelopen.
De communicatie door pensioenfondsen zullen worden geïntensiveerd om op individueel niveau meer helderheid te geven over de verschillende uittredingsmogelijkheden.
  Voor het AOW-gedeelte is belangrijk wat de werkelijke loonontwikkeling zal zijn ten opzichte van de  cao-lonen (contractloonontwikkeling).

De onderstaande  voorbeelden zijn daarom slechts zeer globale indicaties en zijn gebaseerd op  vele aannames.

a) Een werknemer wordt in 2012 65 jaar.
Voor het AOW-gedeelte geldt voor deze werknemer een rekenleeftijd van 65 jaar. Het aanvullend   pensioen is gedurende achtendertig jaar opgebouwd volgens een rekenleeftijd van 65 jaar en voor twee jaar op grond van 66 jaar. Als het totale pensioen ongeveer voor 40% bestaat uit AOW en voor 60% uit een aanvullend pensioen (we  hebben het hier over een werknemer die ongeveer anderhalf maal modaal  verdient), kan deze persoon ongeveer op 65 jaar plus een halve maand uittreden met een totaal pensioen (AOW en aanvullend pensioen) dat vergelijkbaar is met   het pensioen dat nu op 65 jaar zou zijn bereikt. Maar het kan ook heel goed dat een uittredingsleeftijd op exact 65 jaar mogelijk blijft met eenzelfde niveau (afhankelijk van de wijze waarop het pensioenfonds in staat is geweest de stijgende levensverwachting en de financiële risico’s op te vangen).

b) Een werknemer wordt in 2015 65 jaar.
Voor het AOW-gedeelte geldt voor deze werknemer een rekenleeftijd van 65 jaar. Het aanvullend  pensioen is gedurende vijfendertig jaar opgebouwd volgens een rekenleeftijd van  65 jaar en voor vijf jaar waarschijnlijk op grond van 67 jaar (de exacte rekenleeftijd wordt begin 2015 vastgesteld). Deze persoon kan ongeveer op 65   jaar en anderhalf maand met een zelfde pensioen uittreden.

c) Een werknemer wordt in 2020 65 jaar
  Voor het AOW-gedeelte geldt voor deze werknemer een rekenleeftijd van 66 jaar (dit is begin 2011  aangekondigd). Voor het aanvullend pensioen is gedurende dertig jaar opgebouwd  volgens een rekenleeftijd van 65 jaar en voor tien jaar waarschijnlijk op grond  van iets meer dan 67 jaar (de exacte rekenleeftijd wordt in 2020 vastgesteld). Deze persoon kan ongeveer op 65,5 jaar met een zelfde pensioen uittreden.

d) Een werknemer wordt in 2030 65 jaar
  Voor het AOW-gedeelte geldt voor deze werknemer een rekenleeftijd van waarschijnlijk iets meer dan 67 jaar (wordt bepaald in 2020). Voor het aanvullend pensioen is gedurende twintig   jaar opgebouwd volgens een rekenleeftijd van 65 jaar en voor twintig jaar op grond van misschien 68 jaar (de exacte rekenleeftijd wordt in 2030  vastgesteld). Deze persoon kan ongeveer tussen 66 en 66,5 jaar met een zelfde  pensioen uittreden.

De werknemer heeft zelf de keuze wanneer hij of zij daadwerkelijk de AOW en het aanvullend pensioen laat ingaan. Vervroegen met een jaar betekent ongeveer een korting van 7,4% (6,5%  over de AOW en circa 8% over het aanvullend pensioen). Een jaar later levert  een pensioen op dat circa 7,4% hoger uitkomt.

Op de website van de MHP zijn te downloaden:

 
1. tekst van het pensioenakkoord
2. bijlage bij de tekst van het pensioenakkoord 
3. persbericht StvdA over het pensioenakkoord