Ideeën CDA over ontslagstelsel onbegrijpelijk
8 november 2006
08-11-2006
Ideeën CDA over ontslagstelsel onbegrijpelijk
Het plan van het CDA om de ontslagvergoeding te maximeren op 6,2 maanden loon heeft grote gevolgen voor iedereen die een dienstverband van meer dan twee jaar heeft opgebouwd, vindt MHP-econoom Eddy Haket.
Berekeningen tonen volgens hem aan dat alleen ontslagen werknemers met een zeer kort dienstverband (korter dan twee jaar) profiteren bij het voorgestelde systeem van het CDA. Voor alle andere werknemers, die ontslagen worden, zal de ontslagvergoeding fors dalen. In de meeste situaties komt het er op neer dat de vergoeding ten opzichte van de kantonrechterformule met 30% tot 80% zou dalen.
Het volgende voorbeeld verduidelijkt het één en ander. Een buschauffeur van 55 jaar, die de afgelopen 20 jaar bij dezelfde werkgever heeft gewerkt, zou bij ontslag via de kantonrechter nu nog maximaal een ontslagvergoeding van 2,5 jaar loon mee kunnen krijgen. Volgens het CDA mag dat in de toekomst nog maar iets meer dan een half jaar bedragen. In deze werknemer moet wel van tevoren worden geïnvesteerd door scholing. Het is niet reëel om aan te nemen dat deze werknemer – zelfs na een omscholingscursus – nog makkelijk aan de slag komt. De werkgever zou in dat geval goedkoop van deze werknemer afkomen, maar de betrokkene blijft in de kou staan en zal nog ruim voor zijn pensioendatum (ook door het nieuwe ww-stelsel) terugvallen naar bijstandsniveau. Als de andere coalitiegenoot ook nog zijn zin krijgt, gebeurt dit zelfs 1,5 jaar eerder, omdat de VVD de duur van de ww-uitkering verder wil halveren.
Het CDA vindt ook dat melding aan het CWI voldoende moet zijn. Er is dan geen ruimte meer voor een toets door het CWI of de ontslagreden redelijk is. De bescherming van de werknemer tegen oneigenlijk handelen door de werkgever valt hiermee weg. Samen met de versobering van de ontslagvergoeding, kan de conclusie niet anders zijn dan dat werknemers, ondanks een vast dienstverband, nog weinig zekerheid resteert.
Het CDA twijfelt blijkbaar ook aan de deskundigheid van kantonrechters. Kantonrechters stellen sinds jaar en dag naar redelijkheid en billijkheid een vergoeding vast. Het lijkt er nu op dat de objectiviteit van die kantonrechters in twijfel wordt getrokken.
Bij een fors geringere ontslagvergoeding is de kans groot dat elke werknemer de gang naar de rechter zal maken, om het ontslag aan te vechten. De ontslagvergoeding heeft altijd gewerkt als smeerolie om tot een wederzijdse ontbinding te komen. Als werknemers massaal gaan tegenstribbelen bij ontslag wordt eerder bereikt dat de flexibiliteit op de arbeidsmarkt afneemt in plaats van toeneemt. Bovendien bestaat het risico dat rechters, die toch al te veel op hun bordje hebben liggen, het nog drukker krijgen. Ook werkgevers krijgen dan te maken met allerlei juridische procedures, die langer kunnen duren. Kortom de administratieve lasten lijken ook niet te worden teruggedrongen. Wel dreigen mensen bij het CWI voor hun baan te moeten vrezen, omdat zij niet meer nodig zijn om de redelijkheid van de ontslaggrond te toetsen. Zij zullen waarschijnlijk de eersten zijn, die genoegen moeten nemen met een zeer sobere vergoeding.
De uitspraken van CDA-partijleider Balkenende, dat mensen gewoon naar de kantonrechter kunnen blijven gaan, schept de nodige onduidelijkheid. Blijft de huidige kantonrechtersformule nu intact of niet ? Onlangs beweerde de nummer vier op de lijst, Gerda Verburg, nog iets anders. Het wordt tijd dat het CDA het eigen plan duidelijk uiteenzet voor de kiezers, meent Haket.
